වීදි දරුවන් සමාජයේ වඩාත්ම අවදානමට ලක්විය හැකි සහ කොන් කරන ලද කණ්ඩායමක් නියෝජනය කරයි, බොහෝ විට දරිද්‍රතාවයෙන්, නොසලකා හැරීමෙන් සහ සූරාකෑමේ ජීවිතයකට මුහුණ දෙයි. පවුල් කඩාවැටීම, දරිද්‍රතාවය, අපයෝජනය, හෝ යුද්ධයෙන් සහ ස්වභාවික විපත් නිසා ඇති වූ අවතැන්වීම් වැනි විවිධ සාධක නිසා මෙම දරුවන් ජීවත් වන්නේ පාරේ ය. නවාතැන්, අධ්‍යාපනය සහ සෞඛ්‍ය සේවා වැනි මූලික අවශ්‍යතා සඳහා ප්‍රවේශයක් නොමැතිව, ඔවුන් කටුක සහ බොහෝ විට අනතුරුදායක පරිසරයක තම ජීවිතය ගමන් කරයි. වීදි දරුවන්ගේ දුක්ඛිත තත්ත්වය යනු ඔවුන්ට යහපත් අනාගතයක් සඳහා අවස්ථා ලබා දීම සඳහා සාමූහික ක්‍රියාමාර්ග, දයාව සහ තිරසාර විසඳුම් ඉල්ලා සිටින දැවෙන සමාජ ප්‍රශ්නයකි.
වීදි ළමයින්ට තුඩු දෙන සාධක
දිළිඳුකම වඩාත් වැදගත් වන අතර, වීදි දරුවන්ගේ නැගීම සඳහා අන්තර් සම්බන්ධිත සාධක කිහිපයක් දායක වේ. එදිනෙදා ජීවිතය ගැටගසා ගැනීමට අරගල කරන පවුල් බොහෝ විට තම දරුවන් වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීම අභියෝගයක් වන අතර, ඔවුන්ට රැකියාවක් සෙවීමට හෝ වීදිවල පැවැත්මට බල කෙරෙයි. ගෘහස්ථ ප්‍රචණ්ඩත්වය, නොසලකා හැරීම සහ අපයෝජනය අනෙකුත් ප්‍රධාන දායකයන් වන අතර, අනාරක්ෂිත ගෘහ පරිසරයෙන් දරුවන් ඈත් කරයි. මීට අමතරව, සන්නද්ධ ගැටුම්, බලහත්කාර සංක්‍රමණ සහ ස්වාභාවික විපත් වැනි සමාජ-දේශපාලන ගැටළු පවුල් විස්ථාපනය කරයි, බොහෝ දරුවන් සහය නොමැතිව සහ අවදානමට ලක් වේ. මෙම තත්ත්වයන් දරුවන් අහිමි කිරීමේ සහ සූරාකෑමේ චක්‍රයකට තල්ලු කර ඔවුන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් සහ ගෞරවය අහිමි කරයි.
වීදි දරුවන් මුහුණ දෙන අභියෝග
වීදිවල ජීවත් වීම, මන්දපෝෂණය, ශාරීරික හානි සහ සූරාකෑම ඇතුළු අවදානම් රාශියකට ළමයින් නිරාවරණය කරයි. ඔවුන්ට බොහෝ විට අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය සේවා සහ ස්ථාවර නිවාස සඳහා ප්‍රවේශය නොමැති අතර, ඔවුන්ට වර්ධනයට හෝ දරිද්‍රතාවයෙන් මිදීමට අවස්ථා කිහිපයක් ඉතිරි වේ. සතුරු පරිසරයක ජීවත් වීමට අරගල කරන විට වීදි දරුවන් ද මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය සහ මිනිස් ජාවාරම වැනි අපරාධ ක්‍රියාකාරකම්වලට ගොදුරු වේ. සමාජ අපවාදය සහ පුළුල් සමාජයෙන් නොතකා හැරීම මෙම දරුවන් තවදුරටත් හුදකලා කරයි, බිඳීමට අපහසු කොන් කිරීමේ චක්‍රයක් දිගටම පවත්වා ගෙන යයි.
වීදි දරුවන් ඔවුන්ගේ යහපැවැත්මට සහ සංවර්ධනයට බාධා කරන අභියෝග රාශියකට මුහුණ දෙයි. ඉතා ආසන්නතම ගැටලුවක් වන්නේ ආහාර, පිරිසිදු ජලය, නවාතැන්, ඇඳුම් පැළඳුම් වැනි මූලික අවශ්‍යතා සඳහා ප්‍රවේශය නොමැතිකමයි. ස්ථාවර නිවසක් නොමැතිව, මෙම දරුවන් බොහෝ විට මූලද්‍රව්‍යවලට නිරාවරණය වන අතර මන්දපෝෂණය, අසනීප හෝ ශාරීරික හානිවලින් පීඩා විඳිය හැකිය. මීට අමතරව, ඔවුන් අවදානමට ලක්විය හැකි සහ ස්ථාවර පවුල් ව්‍යුහයක ආරක්ෂාවක් නොමැති බැවින්, ඔවුන් ශාරීරිකව හා ලිංගිකව සූරාකෑමේ සහ අපයෝජනයට නිරන්තර තර්ජනයකට මුහුණ දෙයි. අධ්‍යාපනය ද ප්‍රධාන අභියෝගයකි; බොහෝ වීදි දරුවන්ට ඔවුන්ගේ ජීවන තත්ත්වය හෝ පැවැත්ම සඳහා වැඩ කිරීමේ අවශ්‍යතාවය හේතුවෙන් පාසල් යාමට නොහැකි වේ. මෙම අධ්‍යාපනයේ ඌනතාවය ඔවුන්ගේ අනාගත අපේක්ෂාවන්ට සැලකිය යුතු ලෙස බලපාන අතර, පරම්පරා ගනනාවක් අඛණ්ඩව පැවතිය හැකි දරිද්‍රතාවයේ චක්‍රයකට දායක වේ.
වීදි දරුවන්ගේ ප්‍රශ්නය විසඳීම සඳහා බහුවිධ ප්‍රවේශයක් අවශ්‍ය වේ. පුනරුත්ථාපන වැඩසටහන්, ආරක්ෂිත වාසස්ථාන සහ අධ්‍යාපනයට ප්‍රවේශය ලබා දීමට රජයන්, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන සහ ප්‍රජාවන් සහයෝගී විය යුතුය. දරිද්‍රතාවය පිටුදැකීම සහ උපදේශනය ඇතුළු පවුල් ආධාරක මුලපිරීම් මගින් දරුවන් පාරට ඇද දමන මූලික හේතුවලට පිළියම් යෙදිය හැක. වීදි දරුවන්ගේ දුක්ඛිත තත්ත්වය පිළිබඳව දැනුවත් කිරීම සමාජ අපකීර්තිය අවම කිරීමට සහ විසඳුම් සඳහා පුළුල් සහභාගීත්වය දිරිගැන්වීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වේ. වීදි දරුවන් සමාජයට ඒකාබද්ධ කර ඔවුන්ට කුසලතා සහ අවස්ථා ලබා දීමෙන් ඔවුන් සවිබල ගැන්වීමට සහ දීප්තිමත් අනාගතයකට මග පාදා දිය හැකිය.
වීදි දරුවන්ට උපකාර කිරීමේදී සමාජයේ සහ රජයේ කාර්යභාරය
වීදි දරුවන්ගේ ජීවිත නඟා සිටුවීමේ දී සමාජයේ මෙන්ම රජයෙහි ද කාර්යභාරය ඉතා වැදගත් ය. අවදානමට ලක්විය හැකි පවුල්වලට උපකාර කිරීම සඳහා ප්‍රවේශ විය හැකි සමාජ සේවා නිර්මාණය කරන අතරම, සූරාකෑම, අපයෝජනය සහ නොසලකා හැරීම්වලින් ළමයින් ආරක්ෂා කරන නීති ක්‍රියාත්මක කිරීම රජය විසින් සහතික කළ යුතුය. අවදානම් සහිත දරුවන් සඳහා අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය සේවා සහ නිවාස සඳහා ආධාර කරන ප්‍රතිපත්ති පෝෂණය කිරීම මෙයට ඇතුළත් වේ. එපමනක් නොව, වීදි දරුවන් මුහුණ දෙන අපකීර්තිය සහ වෙනස් කොට සැලකීම් තුරන් කිරීම සඳහා සමාජය කටයුතු කළ යුතු අතර, ඔවුන් නැවත සමාජයට ඒකාබද්ධ කිරීමට සහාය වන වඩාත් ඇතුළත් පරිසරයක් නිර්මාණය කළ යුතුය. ස්වේච්ඡා වැඩසටහන්, දැනුවත් කිරීමේ ව්‍යාපාර සහ ප්‍රජා මූලික මැදිහත්වීම් මගින් වීදි දරුවන්ට අයිති සහ බලාපොරොත්තුව පිළිබඳ හැඟීමක් ලබා දිය හැකිය. අවසාන වශයෙන්, දරුවන් පාරට බැසීමට බල කරන දරිද්‍රතාවයේ හා බැහැර කිරීමේ චක්‍රය බිඳ දැමීමට සාමූහික ප්‍රයත්නයක් අවශ්‍ය වේ.
මංජුලා දිසානායක.
-w_200.jpg)
-w_200.jpg)
